Troskliwa rewitalizacja neogotyckiego pałacyku z przełomu XIX i XX wieku, z poszanowaniem założenia ogrodowego i harmonijnie dobudowaną kameralną częścią apartamentową, przywraca Wrocławiowi historyczną tkankę miejską. W zrekultywowanym wewnętrznym parku (ok. 1650m2) z placem zabaw zachowano priorytet starodrzewia (głogi szkarłatne, dąb szypułkowy) i przeprowadzono jego gruntowną pielęgnację. Stonowane barwy i stylowa iluminacja (ekologiczne systemy LED) podkreślają historyczny, modernistyczny kontekst. Dominujący charakter zabytkowego pałacu wyeksponowano poprzez oszczędność stylistyczną nowej części apartamentowej i eleganckie zagospodarowanie terenu i uporządkowanie spontanicznych samosiewów, zaprojektowanie nawierzchni nieutwardzonej w postaci jasnego żwiru oraz prostych, wysokiej jakości elementów małej architektury – ławek, pojemników na odpady, stojaków rowerowych. Budynki stanowią z jednej strony ramę dla zespołu parkowego, z drugiej tworzą oprawę ul. Gdańskiej, łącząc otwarty charakter działki ze skalą otaczającej zabudowy kwartałowej, nawiązując do jej wysokości i kontynuując linię zabudowy. Wokół budynków, na części terenu, zaprojektowano ogródki przynależne mieszkaniom zlokalizowanym na parterze. Półpubliczny park służy społeczności lokalnej. Ażurowe ogrodzenie nie izoluje terenu.